آنکه در را محکم می کوبد قطعا آشناست

                 و آنکه در را آهسته می کوبد قصد آشنایی دارد

                و انکه پشت در نشسته یقینا از همه عاشق تر است

                من سالهاست که پشت در تو نشسته ام

                                                                    در را باز کن

                        مرا دعوت کن به مهمانی قلبت

من از یک شکست عاشقانه می آیم.

بگذار همه برای این اعتراف تلخ سرزنشم کنند.

سرزنش هایشان را خواهم پذیرفت و به بهانه تولد حقایق غم انگیزی که درد را به درد می آورد

و آتش را میسوزاند.

شکست نه برای پنهان کردن است و نه بهانه پنهان شدن.

آری من شکست خویش را از بلندای بلندترین قله ها و با صدایی هر چه محزون تر به محزونیه

آواز نی لبک چوپان پهن دشت بی انتهای تنهایی فریاد خواهم زد.

می گویند از طلوع صبح بنویس و نیز از آفتاب و من چگونه از خورشید بنویسم زمانی که باران غم

هجران تو پی در پی بر پنجره چشمانم میزند.

پس از آن روز جدایی و فراق به دل بی قرار و بی چاره خود گفتم که (باید نقش شکستی تلخ و تیره

را در خاطرات سپید خود با رنجی تیره تر آذین کند)

صادق